Томошабин Г.Раҳимова картиналарига назар ташлар экан, унинг нигоҳи равшанлашади, қарашлари покланади. Зеро, рассомнинг болаларга хос беғубор қарашларни, фикрлашни ифодалаши ўзгача: “Яхши кайфиятдаги қизалоқ”, “Учрашув”.
Картиналарда, шунингдек, Гулчеҳранинг шарқона ва ғарбона услубда кийинган ва ҳар иккаласига хос инсонларнинг ўзига хос одоб-ахлоқлари, миллий анъаналарини турли унсур (дўппи, майда ўрилган кокил, кўза, қамчи, сарафан, соябон) ёки либосларининг тикилиши услубларига ҳам алоҳида эътибор қаратганлигини сезамиз: “Сурхондарёлик қиз”, “Орзу атиргуллари”, “Уйғур қиз”, “Йигит”…