Ўзбекистон амалий санъати жуда бой ва ранг-баранг бўлиб, у узоқ тарихга эга. Қадимги ва замонавий ўзбек усталари – ҳунармандларнинг кулолчилик, гиламчилик, ипакчилик, каштадўзлик, зардўзлик, ёғоч ўймакорлиги, ганчкорлик, заргарлик, кандакорлик, наққошлик ва бошқа соҳалардаги энг сара асарлари ўзбек амалий санъатининг ҳар бир тарихий даврдаги ривожланиш босқичини намоён этади.
Мамлакатимиз мустақилликга эришгач, халқимизнинг миллий маданияти, анъаналарини эъзозлашга, шунингдек, анъанавий ҳунармандчиликни авайлаб-асрашга қизиқиш ва эътибор кучайди, уста-ҳунармандлларни қўллаб-қувватлашни давлат ўз зиммасига олди. “Устоз-шогирд” тамойилига асосланган ёш уста-ҳунармандларни тайёрлаш мактаблари қайта жонланди, Ўзбекистонда амалий санъатнинг деярли унутилаёзган турлари ҳам қайта тикланди.