Тошкент фотосуратлар уйида шу кунларда таниқли рассом Дамир Рўзибоевнинг “Чизиқлар оҳанги” номли шахсий кўргазмаси бўлиб ўтмоқда.Кўргазмада рассомнинг 80 га яқин рангтасвир, графика ва ҳайкалтарошлик асарлари намойиш этилаяпти. Экспозициядаги асарлар ўзига хос композицион ва ранглар ечимига эга бўлиб, ижодкорнинг изчил изланишлари маҳсулидир.
Уларнинг юзага келишини рассом Дамир Рўзибоевнинг ўзи шундан таърифлайди: “Бир куни Ўзбекистон давлат санъат музейида сақланаётган дафтарчалар – анъанавий безакларни ўргатишга мўлжалланган, унинг бошидан охиригача барча босқичларини ўз ичига олган ХIV – XVI асрга оид букланадиган дафтарлар эътиборимни тортди. Айнан ана шу, энди бошланган, ҳали тугалланмаган гириҳлар, айниқса, қизиқарли бўлиб чиқди. Улар менга мутлақо замонавий товуш графикаси сифатида кўринди. Мен ўзим учун гириҳ ва ислимийнинг янгича ажойиб оламини кашф этдим. Масалан, дафтарчанинг бош саҳифаларидан бирида мутаносиб тарзда топилган ва ажойиб тартибга солинган иккита эгилган чизиқлар тортилган. Ундаги соддалик менда таассурот қолдирди. Уларга қараб Малевич ва Попованинг ишлари ёдимга тушди.
Маълумки, қадимий ҳайкалтарошлик рангли бўлган, бироқ афсуски, аксарият ҳайкалларнинг ранги сақланиб қолмаган. Мен Г.Пугаченкова бошчилигидаги Холчаён рангли ҳайкаллари қазишма ишларида қатнашганимдан бахтиёрман ва бу менинг ҳаётимга таъсир кўрсатмай қолмаган. Тадқиқотлар мен учун нафақат иш, балки катта мактаб эди. Ҳанузгача кўз ўнгимда турли образларнинг таъсирчан ва ўзига хос портретлар бўлиб, уларда мен замондошларимни кўрганман.
Мен бу янги ҳаёт йўлида қувонч ва қониқиш ҳосил қиламан. Бу ерда, анъанавий меъморчилик безакларида бўлгани каби бадиий ечимларнинг чексиз имкониятлари бор. Бироқ нақшдан фарқли ўлароқ, ўз чизиқларимни эркин талқин қилиб, бошқача чизаман”.
Кўргазма 18 ноябргача давом этади.
